این نقاشی را بسیار دوست دارم. انگاری منم. پیچیده در زندگانی خویش. رنگش هم رنگ من است. آبی. به زلالی حضورم. پیچیده ام در افکارم تا باور کنم ایمان به خودم و خدا راههای بسیاری را هموار می کند. تصمیم بزرگ گرفتن اولین سختیش است و حالا می ماند تلاش و ایمان. جایی خواندم که امید به پیش می نگرد اما ایمان یقین دارد که پیشاپیش ستانده است.