تصمیمات بزرگ نیازمند زمانهای بزرگ نیستند. گاهی لازم است آدمی سالی را حتی تلف کند تا آنچه را که باید و شاید بیاموزد. تحولات آدمی هم سر زمانهای مشخص اتفاق نمی افتد. زمانشان که فرا برسد رخ می دهند پس چرا من به جدال با زندگانی خویش برخیزم؟

.

.

زندگی همین است.

کنار همین کم و بسیار هرچه هست خوب است.*

.

.

زیباتر شدن لحظاتمان به خودمان و طرز تفکرامان بستگی دارد. از سرشکم سیری نمی گویم که بگویید من خودم بهتر از تو اینها را می دانم. هیچ وقت چیزی ننوشته ام که بدان ایمان و یا بهتر بگویم باور نداشته باشم. من هم سالهایی را به بطالت عمر گذرانیده ام. اما در این جایگاهی که هستم می گویمتان: درسی را که آموختم. افسوس گذشته را مخورید. به آینده با امید نگاه کنید و از تجاربتان درس بگیرید. و شادابی شما حاصل تلاش خودتان است.

.

.

هر غلطی که دلت خواست...... آزادی!

زندگی همین است
پریدن از روی جوی آب

بعد فراموشی بستن بند کفش

و دروغ گفتن به پروانه باز بی کتانی

که سواد خواندن رویای پیله را ندارد.*

* سید علی صالحی